Milnacipran – działanie, wskazania i przeciwwskazania
Milnacipran to organiczny związek chemiczny, lek przeciwdepresyjny - niewybiórczy inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Jest stosowany w leczeniu epizodów dużej depresji u osób dorosłych, choroby dwubiegunowej oraz fibromialgii. Czy istnieją jakieś przeciwwskazania do terapii?
1. Co to jest milnacipran?
Milnacipran to organiczny związek chemiczny, pochodna cyklopropanu i lek przeciwdepresyjny - niewybiórczy inhibitor zwrotnego wychwytu monoamin (głównie serotoniny i noradrenaliny).
Preparatem zawierającym milnacipran są kapułki Ixel® 0,025 g i 0,05 g. Substancję wprowadzono na rynek farmaceutyczny w 1996 roku. Lek obecnie nie jest dostępny w Polsce.
2. Działanie i wskazania do stosowania milnacipranu
Ponieważ milnacipran wykazuje działanie uspokajające, przeciwdepresyjne (antydepresyjne, tymoleptyczne), wspomaga leczenie przewlekłego bólu i podnosi aktywność życiową.
Wskazania do stosowania milnacipranu obejmują leczenie u osób dorosłych:
- choroby dwubiegunowej z występującymi epizodami depresyjnymi,
- epizodów dużej depresji (zwana dużym zaburzeniem depresyjnym lub depresją jednobiegunową), ciężkich depresji, depresji endogennej lub depresji ze stanami pobudzenia psychicznego i niepokoju,
- fibromialgii (fibromyalgia syndrome – FMS).
U osób cierpiących z powodu depresji występuje wiele objawów utrudniających codzienne funkcjonowanie i wykonywanie pracy zawodowej, pogarszających jakość snu, przeszkadzających w nauce, zaburzających łaknienie i odczuwanie przyjemności.
Fibromialgia to zespół bólowy cechujący się przewlekłym, uogólnionym bólem mięśni oraz stawów, występowaniem tak zwanych punktów tkliwych (miejsc o nadmiernej wrażliwości na ucisk), zmęczenia oraz zaburzeń snu.
Jak działa milnacypran? Substancja hamuje wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, zwiększając ich stężenie w szczelinie synaptycznej, co inicjuje kaskadę zdarzeń wewnątrzneuronowych. Dzięki regulowaniu przewodnictwa nerwowego efektem działania milnacypranu jest poprawa nastroju i zahamowanie rozwoju depresji, łatwiejsze zasypianie i spokojny sen, także zmniejszenie bólu.
3. Dawkowanie milnacypranu
Milnacypran przyjmuje się doustnie, najlepiej podczas posiłku, w dawkach podzielonych. Efekty działania leku pojawiają się po 1-3 tygodniach od rozpoczęcia terapii. Stosowana w leczeniu dawka milnacipranu zależy od kilku czynników: wieku, jednostki chorobowej i chorób towarzyszących.
Maksymalna dawka dobowa milnacipranu w terapii depresji wynosi 100 mg. Aby nie doszło do nawrotu objawów, leczenie musi trwać co najmniej 6 miesięcy. Przy odstawianiu leku należy stopniowo zmniejszać dawkę.
4. Przeciwskazania do stosowania milnacypranu
Milnacipran nie może być stosowany przez wszystkich pacjentów, nawet jeśli istnieją wskazania. Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na milnacypran, okres karmienia piersią, a także niekontrolowane nadciśnienie tętnicze i ciężka lub niestabilna choroba wieńcowa.
Stosowanie milnacypranu w okresie ciąży nie jest zalecane, tak samo jak u osób poniżej 18. roku życia z uwagi na ryzyko nasilenia myśli i zachowań samobójczych.
5. Milnacipran – skutki uboczne
Milnacipran to lek przeciwdepresyjny o niewielkiej kardiotoksyczności (negatywne działanie terapii na serce pacjenta mogące wywoływać kardiomiopatię, czyli uszkodzenie mięśnia sercowego) w porównaniu z innymi preparatami tej grupy terapeutycznej Niemniej ze stosowaniem milnacipranu wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne jak:
- biegunka, bóle brzucha, niestrawność, wymioty, zaparcia,
- depresja, lęk, zachowania samobójcze
- drżenie, pobudzenie, zawroty głowy, migrena,
- nadciśnienie, palpitacje, tachykardia, uderzenia gorąca,
- senność, zaburzenia snu, zmęczenie,
- suchość błony śluzowej jamy ustnej, świąd, wysypka,
- nadmierne pocenie się, częstomocz,
- zaburzenia erekcji, ból jąder, zaburzenia ejakulacji.
- trudności w oddawaniu moczu, ból mięśniowo-szkieletowy
Uwaga! Nie należy nagle przerywać terapii milnacypranem, ponieważ wiąże się to z wystąpieniem objawów odstawienia. Może do niego również prowadzić łączenie substancji z lekami serotoninergicznymi (np. linezolid, moklobemid, petydyna) oraz przyjmowanie preparatów z dziurawca.
Objawem zespołu serotoninowego jest hipertermia (wzrost temperatury całego ciała), sztywność, drgawki, splątanie, krańcowe pobudzenie, wahania ciśnienia tętniczego, a nawet śpiączka.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.