Trwa ładowanie...

Hospitalizacja w depresji

Avatar placeholder
15.10.2021 15:56
Hospitalizacja w depresji jest konieczna w przypadku chorych, u których stwierdza się myśli samobójcze lub podjęli próbę samobójczą
Hospitalizacja w depresji jest konieczna w przypadku chorych, u których stwierdza się myśli samobójcze lub podjęli próbę samobójczą (adobestock)

Depresja przybiera różne oblicza u chorych. Dotyczy to zarówno jej objawów, ich nasilenia, jak i skuteczności terapii. Różnić się mogą także kolejne epizody depresji u tego samego chorego. Stąd jej forma leczenia jest zawsze dopasowana do konkretnego przypadku choroby. Najczęściej depresja z powodzeniem jest leczona ambulatoryjnie. Czasem jednak zachodzi potrzeba hospitalizacji pacjenta. Kiedy i z jakiego powodu tak się dzieje? Czy chory może się na to nie zgodzić?

spis treści

1. Wskazania do hospitalizacji w depresji

Do oddziału psychiatrycznego kierowani są przede wszystkim chorzy, u których stwierdza się myśli samobójcze, szczególnie gdy formułują plan i tendencje dokonania samobójstwa lub podjęli próbę samobójczą.

Hospitalizacja wskazana jest także w przypadku pacjentów z depresją:

Zobacz film: "Co odróżnia depresję od innych chorób śmiertelnych?"
  • o ciężkim przebiegu, którzy z powodu nasilenia objawów choroby mają trudności w samodzielnym funkcjonowaniu w domu, w wykonywaniu podstawowych czynności, dbaniu o higienę, odżywianiu się, przyjmowaniu leków,
  • z objawami psychotycznymi (urojenia, omamy),
  • o niecharakterystycznym przebiegu.

Czasem hospitalizację rozważa się także u chorych z depresją o umiarkowanym przebiegu, gdy nie skutkuje leczenie farmakologiczne prowadzone ambulatoryjnie. Przyjmowanie leków w szpitalu, podczas stałego nadzoru pielęgniarskiego i lekarskiego, umożliwia odpowiednią i szybką reakcję w razie wystąpienia objawów niepożądanych lub nieskuteczności zastosowanych leków.

2. Hospitalizacja w depresji bez zgody pacjenta

Leczenie szpitalne odbywa się za zgodą pacjenta. Z pewnymi wyjątkami, w szczególnych sytuacjach, gdy lekarz oceniając stan pacjenta, stwierdza, że z powodu choroby zagrożone jest jego życie lub życie innych osób, może przyjąć chorego BEZ jego zgody. Dotyczy to przede wszystkim pacjentów, u których występują myśli samobójcze lub którzy podjęli próbę samobójczą. Jest to zgodne z obowiązującą ustawą o ochronie zdrowia psychicznego z 19 sierpnia 1994 roku (art. 23 ust. 1). Przyjęcie do szpitala może się odbyć bez zgody także w tzw. trybie wnioskowym, orzeczonym przez sąd opiekuńczy, gdy wnioskują o to rodzina lub opiekun. Możliwe jest to, w sytuacji gdy brak hospitalizacji może spowodować pogorszenie stanu zdrowia psychicznego lub gdy osoba chora nie jest zdolna do samodzielnego zaspokajania swoich podstawowych potrzeb.

3. Pobyt w szpitalu w depresji

Hospitalizacja pacjenta chorego na depresję pozwala przede wszystkim na stałą kontrolę jego farmakoterapii, jej skuteczności, objawów ubocznych, a co za tym idzie – szybką i odpowiednią jej modyfikację. Zapewnia to także stały kontakt z lekarzem i terapeutą, diagnostykę i możliwość konsultowania się z innymi specjalistami. Chory, w trakcie pobytu w szpitalu, uczestniczy w psychoterapii indywidualnej i grupowej oraz terapii zajęciowej. W różnych ośrodkach mogą istnieć także inne formy zajęć: treningi relaksacyjne, terapia poprzez ruch, wycieczki plenerowe. W miarę polepszania się stanu zdrowia pacjenta i jego bezpieczeństwa istnieje możliwość czasowego opuszczania oddziału, pod opieką personelu lub rodziny, lub później także tzw. przepustek, gdy pacjent może opuścić szpital np. na weekend. Ma to służyć stopniowemu przystosowywaniu się pacjenta do powrotu do domu i ponownego funkcjonowania poza oddziałem szpitalnym. Leczenie stacjonarne, w szpitalu, w przypadku depresji o ciężkim nasileniu, z myślami samobójczymi, może trwać nawet parę miesięcy.

4. Leczenie depresji na oddziale dziennym

Czasem formą przejściową pomiędzy hospitalizacją a całkowitym powrotem do domu jest kontynuacja leczenia w oddziale dziennym, gdzie pacjent przebywa od rana do popołudnia przez 5 dni w tygodniu, a po skończonych codziennie zajęciach terapeutycznych udaje się do domu. Inną grupą pacjentów tych oddziałów są osoby z depresją umiarkowaną bez myśli samobójczych. Chorzy uczestniczą we wszystkich formach terapii, stosowanych podczas leczenia stacjonarnego. Zaletą takiego leczenia jest jednoczesne uczestniczenie pacjenta w normalnej aktywności.

Leczenie w oddziale dziennym trwa średnio kilka tygodni. Następnie pacjent kierowany jest do leczenia w poradni.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Następny artykuł: Jak wyleczyć depresję?
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze