Łupież biały - przyczyny, objawy, leczenie. Łupież biały a bielactwo
Łupież biały to dość często występująca choroba skóry, która wbrew pozorom nie występuję w skalpie, ale na ciele. Często pojawia się u dzieci tuż po urodzeniu i z wiekiem ulega remisji. Bywa jednak, że choroba nasila się lub pojawia w późniejszym wieku, także u osób dorosłych. Na czym polega łupież biały i jak wygląda jego leczenie?
1. Czym jest łupież biały?
Łupież biały (pityriasis alba) jest chorobą skóry gładkiej, która występuje bardzo często u dzieci lub niemowlaków. Bardzo rzadko dotyka osoby dorosłe. Chorobę charakteryzuje obecność kilku lub kilkunastu dobrze odgraniczonych od siebie, odbarwionych ognisk. Pojawiają się one głównie na twarzy i kończynach, szczególnie na policzkach, dłoniach i ramionach. Częściej dotyczy osób o ciemnej lub oliwkowej karnacji - u osób bardziej bladych również może wystąpić, jednak zmiany są wtedy mniejsze i znacznie mniej widoczne.
W przeciwieństwie do zwykłego łupieżu, który rozwija się na owłosionej skórze, najczęściej na głowie, łupież biały dotyka skóry gładkiej, czyli pozbawionej owłosienia.
Na chorobę częściej narażeni są chłopcy i młodzi mężczyźni. Łupież biały często pojawia się u dzieci tuż po urodzeniu. Z czasem objawy znikają, a leczenie nie jest konieczne lub wymaga niewielkich środków.
1.1. Łupież biały a bielactwo
Łupież biały charakteryzuje się obecnością białych plam na skórze. Można je łatwo pomylić z bielactwem. Nie jest to jednak ta sama choroba i bardzo ważne jest postawienie odpowiedniej diagnozy przed rozpoczęciem leczenia.
Przyczyną bielactwa jest nieodpowiednia ilość barwnika w skórze. To choroba postępująca, która objawia się coraz większymi, zazwyczaj symetrycznymi plamami na skórze. Jest to choroba o podłożu autoimmunologicznym, a jej przyczyna nie jest do końca znana. W przypadku łupieżu białego dochodzi jedynie do niewystarczającej produkcji melaniny w skórze, a choroba nie jest wywołana autoagresją organizmu.
2. Przyczyny
Przyczyny wystąpienia nie są do końca znane. Najczęściej wskazuje się na zaburzenia syntezy melaniny. Niektórzy są zdania, że atopowe zapalenie skóry może być czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby. Objawy choroby bardzo często pojawiają się pop długotrwałej ekspozycji na słońce lub po wizytach w solarium. Łupież biały nie ma podłoża genetycznego.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
3. Objawy łupieżu białego
Łupież biały charakteryzuje się obecnością niewielkich, białych zmian. Pojawiają się one przede wszystkim na twarzy, dłoniach i ramionach. Zmianom tym czasem towarzyszy wysypka - to niewielki stan zapalny. Skóra w miejscu objętym chorobą może być zaczerwieniona, może także pojawić się świąd.
Odbarwiona skóra nie opala się, a podczas kontaktu z promieniami UV (ze słońca lub solarium) staje się mocno zaczerwieniona. Jest także sucha i może się łuszczyć. Czasem można w miejscu odbarwienia można zauważyć charakterystyczne, drobne grudki, które powstają na skutek rogowacenia ujść mieszków włosowych.
3.1. Czy łupież biały jest zaraźliwy?
Nie, łupież biały jest chorobą skóry, która nie może przenieść się na inny organizm. Jej przyczyna leży w zaburzeniach syntezy melaniny, a nie w infekcji grzybiczej czy bakteryjnej. Nie da się więc zarazić łupieżem białym.
4. Jak leczyć łupież biały?
Łupież biały leczy się objawowo, ale podstawą jest postawienie odpowiedniej diagnozy. Aby rozpoznać łupież biały, najpierw konieczne jest wykluczenie takich chorób, jak:
- bielactwo
- łupież pstry
- pseudobielactwo chemiczne
- zespół Waardenburga
- liszaj twardzinowy
Czasem konieczne jest wykonanie biopsji odbarwionej skóry, aby rozróżnić łupież biały od bielactwa. W pierwszym przypadku badanie wykaże zmniejszoną ilość barwnika w skórze, w drugim - jego brak.
W leczeniu stosuje się miejscowo glikokortykosteroidy, które działają przeciwzapalnie. Alternatywą jest stosowanie maści z inhibitorami kalcuneuryny - ten składnik działa podobnie, ale może być stosowany długotrwale. Pacjentom zaleca się także stosowanie kosmetyków hipoalergicznych, przeznaczonych do pielęgnacji skóry atopowej.
Czasem przepisuje się także leki przeciwgrzybicze, preparaty zawierające kwas salicylowy, irytonian sodu lub ketokonazol. Dodatkowo pacjent musi codziennie pielęgnować skórę w domu, a przed ekspozycją na słońce zabezpieczać odbarwione miejsca kremem z wysokim filtrem SPF. Warto także stosować złuszczające, delikatne peelingi, aby wyrównać lekko koloryt skóry.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.
