Jad pszczeli - zastosowanie
Jad pszczeli to najskuteczniejsza broń pszczół. Dzięki niemu mogą one stawać do walki. Produkowany jest przez pszczoły robotnice i przez matki. Po użądleniu człowiek odczuwa ból, a w miejscu ukąszenia pojawia się opuchlizna.
Pszczelarze z czasem uodparniają się na jego działanie, a ponieważ składem przypomina jad żmii, w pewnym stopniu na ten drugi także. Tajemnica jadu pszczelego nie została jeszcze w pełni odkryta, cały czas trwają nad nim badania.
1. Skład jadu pszczelego
Jad pszczeli jest wydzieliną gruczołu jadowego pszczół robotnic lub pszczelej matki. To bezbarwna, kwaśna ciecz o pH 5,0-5,5.
Ma słaby charakterystyczny zapach. Stanowi mieszaninę wielu związków. Skład jadu pszczelego nie został jeszcze całkowicie zbadany.
Substancje, które do tej pory udało się wyróżnić, to: mellityna, adolapina, neurotoksyna, apamina, MCD, fosfolipaza A2, hialuronidaza, kwaśna fosfataza. Jad pszczeli jest odporny na niską i wysoką temperaturę.
Ogrzewanie w stanie ciekłym do temperatury 100°C, a także zamrażanie nie wpływa na zmianę właściwości toksycznych jadu pszczelego. Każdy ze składników jadu pszczelego ma działanie farmakologiczne.
Zawiera również feromony alarmowe, które uwalniane w chwili żądlenia przez jedną pszczołę mobilizują do ataku inne.
Medycyna ludowa traktowała od zawsze jad pszczeli jako naturalny i skuteczny środek leczniczy w różnych postaciach reumatyzmu. Apiterapia to leczenie schorzeń produktami wytwarzanymi przez pszczoły.
Miód stosowany jest w przypadku chorób układu krążenia, układu oddechowego, układu pokarmowego, układu moczowego, skóry, błon śluzowych, hemoroidów i schorzeń ginekologicznych. Do leczenia wykorzystywane są też: propolis, pyłek kwiatowy i pierzga, mleczko pszczele, a także jad pszczeli.
2. Uczulenie na jad pszczeli
W trakcie użądlenia pszczoła wstrzykuje w ciało ofiary około 0,012 mg jadu. Taka ilość wystarczy, by osoba użądlona poczuła ból i pieczenie. Wokół miejsca użądlenia pojawia się obrzęk, lekkie zaczerwienienie i swędzenie.
Uczulenie na jad pszczeli powoduje dodatkowo trudności w oddychaniu, atak serca, a nawet może doprowadzić do zapaści.
Substancje będące potencjalnymi alergenami w jadzie pszczelim, to: mellityna, fosfolipaza i hialuronidaza. Pszczelarze zwykle uodparniają się na działanie jadu pszczelego.
Reakcja organizmu ludzi uczulonych na jad pszczół może być miejscowa lub uogólniona. W przypadku reakcji miejscowych pojawia się przemijający obrzęk, świąd i pieczenie, a podczas uogólnionych może dochodzić do silnego bólu i swędzenia całego ciała, obrzęków powiek, warg, a niekiedy gardła, co grozi uduszeniem.
Skrajne reakcje uogólnione są przyczyną wstrząsu anafilaktycznego i śmierci.
3. Zastosowanie jadu pszczelego
Jad pszczeli ma właściwości lecznicze i używany we właściwy sposób pozytywnie wpływa na cały organizm.
Stosowany jest w przypadku bólów reumatycznych, artretyzmu, gośćca, zapalenia korzonków nerwowych, egzemy, paradontozy, pyłkowicy, alergii, reumatoidalnego zapalenia mięśnia sercowego, choroby Buergera, zapalenia pęcherza moczowego.
Istnieją dwa sposoby leczenia jadem: bezpośredni i pośredni. Ten pierwszy to kontrolowane żądlenie przez pszczoły przy użyciu specjalnych technik np. medytacyjnych. Metoda pośrednia polega na wykonywaniu zastrzyków z jadu pszczelego, stosowaniu maści, mazideł, emulsji oraz robieniu inhalacji z jadu pszczelego.
Zawartość woreczka jadowego pszczoły wynosi ok. 0,3 mg jadu, ale z jednego można uzyskać zaledwie około 0,085 mg jadu. Największą aktywność wydzielniczą gruczołów jadowych notuje się na 15-20 dzień życia owadów.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.